Numri i të vulosurve
1 Pastaj pashë katër engjëj që qëndronin në katër cepat e tokës. Ata mbanin katër erërat e tokës, në mënyrë që të mos frynte erë mbi tokë, mbi det apo mbi ndonjë pemë. 2 Pashë edhe një engjëll tjetër, që ngjitej andej nga lind dielli dhe kishte vulën e Perëndisë së gjallë. Ai thirri me zë të fortë katër engjëjt, të cilëve u ishte dhënë pushteti të dëmtojnë tokën dhe detin 3 e u tha: «Mos e dëmtoni as tokën, as detin e as pemët, derisa të vulosim në ballë shërbëtorët e Perëndisë tonë».
4 Dëgjova numrin e atyre që ishin vulosur: njëqind e dyzet e katër mijë të vulosur nga gjithë fiset e bijve të Izraelit.
5 Dymbëdhjetë mijë të vulosur nga fisi i Judës; dymbëdhjetë mijë nga fisi i Rubenit; dymbëdhjetë mijë nga fisi i Gadit; 6 dymbëdhjetë mijë nga fisi i Asherit; dymbëdhjetë mijë nga fisi i Neftalimit; dymbëdhjetë mijë nga fisi i Manaseut; 7 dymbëdhjetë mijë nga fisi i Simeonit; dymbëdhjetë mijë nga fisi i Levit; dymbëdhjetë mijë nga fisi i Isaharit; 8 dymbëdhjetë mijë nga fisi i Zabulonit; dymbëdhjetë mijë nga fisi i Jozefit; dymbëdhjetë mijë nga fisi i Benjaminit.
Nga çdo komb
9 Pastaj pashë një turmë të madhe nga çdo komb, fis, popull e gjuhë, që askush nuk mund ta numëronte. Turma qëndronte para fronit e para Qengjit, veshur në të bardha e me palma në duar. 10 Njerëzit e turmës thërrisnin me zë të lartë:
«Shpëtimi vjen nga Perëndia ynëgj
që rri ulur në fron dhe nga Qengji».
11 Të gjithë engjëjt qëndronin përreth fronit, pleqve dhe katër gjallesave. Pastaj ranë përmbys para fronit me fytyrë përdhe dhe adhuruan Perëndinë 12 kështu:
«Amen!
Bekimi, lavdia,
urtia, falënderimi,
nderi, fuqia e pushteti
janë të Perëndisë tonë,
në shekuj të shekujve.
Amen!».
13 Atëherë një nga pleqtë më pyeti: «Kush janë këta të veshur me rroba të bardha? Nga kanë ardhur?». 14 Unë iu përgjigja: «Imzot, ti e di». Ai më tha:
«Këta janë ata
që kanë ardhur
nga përndjekja e madhe.
Ata i kanë larë rrobat
dhe i kanë zbardhur ato
me gjakun e Qengjit.
15 Prandaj qëndrojnë
para fronit të Perëndisë
e i shërbejnë ditë e natë
në tempullin e tij.
Ai që rri në fron
do të banojë përherë mes tyre.
16 Nuk do të kenë më
as uri,
as etje
e as dielli,
as i nxehti
nuk do t’i djegë më.
17 Qengji që rri në mes të fronit
do të jetë bariu i tyre
dhe do t’i drejtojë
për te burimet e ujërave të jetës
dhe Perëndia do të fshijë çdo lot
nga sytë e tyre».