1 Psalm i Davidit.
Bekuar qoftë Zoti, shkëmbi im,
që m’i mëson duart për luftë
e gishtërinjtë për betejë,
2 mirësia ime dhe fortesa ime,
streha ime dhe çlirimtari im,
mburoja ku gjej strehë,
ai që ma vë popullin nën sundim.
3 O Zot, ç’është njeriu
që të kujdesesh për të,
apo biri i njeriut,
që të mendosh për të?
4 Njeriu është si fryma,
ditët e tij si hija që kalon.
5 O Zot, përkuli qiejt e tu e zbrit,
preki malet, që të nxjerrin tym.
6 Dërgo rrufetë e shpërndaji,
lësho shigjetat e tua dhe shpartalloji.
7 Shtrije dorën tënde nga lart,
çliromë e shpëtomë
prej ujërave të rrëmbyer,
prej dorës së të huajve.
8 Goja e tyre thotë veç gënjeshtra,
e djathta e tyre betohet për mashtrime.
9 O Perëndi, do të të këndoj një këngë të re,
për ty do t’i bie harpës me dhjetë tela,
10 për ty, që i jep fitoren mbretërve,
që e shpëton Davidin, shërbëtorin tënd,
prej shpatës mizore.
11 Çliromë e shpëtomë
prej dorës së të huajve,
se goja e tyre thotë veç gënjeshtra,
e djathta e tyre betohet për mashtrime.
12 Qofshin bijtë tanë si pemët,
që rriten mirë që në rini,
e bijat tona si shtyllat e këndit,
të gdhendura për të stolisur ndërtesën.
13 Drithnikët tanë qofshin plot,
të mbushur me gjithfarë të mirash,
bagëtitë tona u shtofshin me mijëra,
me dhjetëra mijëra në arat tona,
14 gjedhët tanë qofshin të majmët!
Mos pastë çarje muresh e as arrati,
mos pastë gjëmë nëpër rrugët tona.
15 Lum ai popull që i ka këto të mira!
Lum ai popull që ka për Perëndi Zotin!
