1 Mjeshtrit të korit, për zëra të lartëg. Psalm i Davidit.
gj Alef
2 Të përlëvdoj me gjithë zemër, o Zot,
dhe tërë veprat e tua të mrekullueshme rrëfej.
3 Me ty gëzohem e ngazëllohem
dhe emrit tënd i këndoj, o i Tejlartë!
Bet
4 Kur tërhiqen pas,
armiqtë e mi pengohen
e zhduken nga prania jote.
5 Se ti i dhe të drejtë çështjes sime,
i ulur në fron si gjykatës i drejtë.
Gimel
6 Kombet i qortove,
të paudhët i shkatërrove
dhe emrin e tyre përgjithmonë e fshive.
7 Armiqtë morën fund, u rrënuan përjetë;
qyteteve u vure plojën,
askush nuk i kujton.
He
8 Por Zoti qëndron përjetë,
e ka gatitur fronin për gjykim.
9 Botën do ta gjykojë me drejtësi
e popujt me paanësi.
Vau
10 Zoti është strehë për të shtypurit,
strehë në kohë të vështira.
11 Ata që e njohin emrin tënd
kanë besim te ti,
se ti, o Zot,
nuk i braktis ata që të kërkojnë.
Zain
12 Këndojini Zotit që banon në Sion,
shpalluni popujve veprat e tij.
13 Se ai që ndëshkon gjakatarët u kujtua
dhe klithmën e skamnorëve nuk e harroi.
Het
14 Mëshiromë, o Zot,
që prej portave të vdekjes më shpëton.
Shiko si më poshtëruan ata që më urrejnë,
15 që tërë lavditë e tua të shpall
dhe te portat e Sionit
të ngazëllej për shpëtimin tënd.
Tet
16 Kombet ranë në gropën që hapën vetë,
laku që vetë e vunë ua zuri këmbën.
17 Zoti e dëfteu veten dhe bëri drejtësi,
e zuri të paudhin në grackën që vetë kishte ngritur. higajon h selah
Jod
18 Në skëterrë rënçin të paudhët,
mbarë ato kombe që harrojnë Perëndinë.
Kaf
19 Se nevojtari nuk do të harrohet kurrë,
dhe shpresa e fatkeqëve nuk do të humbë asnjëherë.
20 Ngrihu, o Zot,
që të mos dalë më i fortë njeriu,
që kombet të gjykohen prej teje.
21 Tmerroji, o Zot!
Kombet ta dinë mirë
se janë vetëm njerëz. selah
