Psalmet 36

Mjeshtrit të korit. Psalm i Davidit, shërbëtorit të Zotit.

Mëkati i flet të paudhit thellë në zemëru,

në sytë e tij nuk ka drojë Perëndie.

Se ai e mashtron veten sy për sy,

që paudhësinë e vet mos ta shohë e mos ta urrejë.

Fjalët e gojës së tij janë paudhësi e dinakëri,

nuk sillet me urti e nuk bën të mirën.

Paudhësinë mendon në shtratin e tij,

ndjek udhën që s’është e mirë,

të keqen nuk e përbuz.

Zot, mirësia jote rrok qiellin,

besnikëria jote prek retë.

Drejtësia jote është si malet e larta,

gjykimet e tua si humnera e thellë.

Njerëz e kafshë, o Zot, ti i shpëton.

Sa e çmuar është mirësia jote, o Perëndi!

Nën hijen e krahëve të tu njerëzit gjejnë strehë.

Ngihen me begatinë e shtëpisë sate,

në përroin e ëndjeve të tua shuajnë etjen.

10 Se pranë teje është burimi i jetës,

në dritën tënde shohim dritën.

11 Shtrije mirësinë tënde mbi ata që të njohin

dhe drejtësinë tënde mbi zemërdrejtët.

12 Mos më shkeltë këmba e kryelartit,

dora e të paudhit mos më dëboftë.

13 Ja tek ranë ata që bëjnë paudhësi,

u plandosën e më nuk ngrihen dot.


 u36.2 ose: Mëkati i të paudhit i thotë zemrës sime