1 Mjeshtrit të korit. Psalm i bijve të Korahut.
2 Dëgjojeni këtë mbarë ju popuj,
mbani vesh të gjithë ju banorët e botës,
3 vegjëlia e paria,
të pasur e të varfër bashkë:
4 Goja ime do të flasë urti,
zemra ime do të përsiatë me mençuri.
5 Do t’i vë vesh fjalës së urtë,
gjëegjëzën time do ta zbuloj me lirë.
6 Përse të frikësohem në ditë fatkeqësie,
kur të më rrethojë paudhësia e kundërshtarëve të mi,
7 e atyre që shpresojnë te pasuria e vet,
që mburren me të mirat e tyre të shumta?
8 E pra, njeriun nuk e shpengon dot njeriu
e askush nuk ia shlyen dot Perëndisë shpagimin e vet.
9 Shpengimi i shpirtit është i shtrenjtë
e nuk paguhet dot asnjëherë,
10 që njeriu të jetojë përgjithmonë
e të mos e shohë gropën e varrit.
11 Të gjithë e shohin se i urti vdes,
merr fund i marri e i pamendi
dhe pasurinë të tjerëve ua lënë.
12 Varri do të jetë shtëpia e tyre përjetëv,
banesa e tyre brez pas brezi,
edhe pse u vunë tokave emrin e vet.
13 Edhe njeriu fisnik mund të mos e gdhijë natën,
i ngjashëm është me kafshët që ngordhin.
14 Ky është fati i tyre, marrëzia e tyre,
fundi i atyre që kënaqen me fjalët e veta. selah
15 Si delet do të shkojnë drejt skëterrës
e vdekjen do të kenë bari.
Të drejtët do të sundojnë mbi ta në agim,
trajta e tyre në skëterrë do të tretet,
larg vendbanimeve të tyre.
16 Por Perëndia do ta shpengojë shpirtin tim,
prej kthetrave të skëterrës do të më nxjerrë. selah
17 Mos u frikëso kur dikush pasurohet,
kur shtëpia e tij bëhet më e lavdishme,
18 se, kur të vdesë, nuk do të marrë asgjë,
e lavdia pas nuk do t’i shkojë.
19 Sa qe gjallë, e quante veten të bekuar,
«Më thurin lavde, se më ka shkuar mbarë», mendonte.
20 Por edhe ai do të bashkohet me brezninë e etërve të vet,
që dritën nuk do ta shohin më kurrë.
21 Njeriu fisnik nuk arrin të kuptojë,
ngjan me shtazët që ngordhin.
v49.12 të tjerë: Me mendjen e tyre ata pandehnin se shtëpitë e tyre do të qëndrojnë përgjithnjë
