Vegimi i karrocave
1 Ngrita sërish sytë e, ja, pashë katër karroca që po dilnin mes dy malesh. Malet ishin prej bronzi. 2 Kuajt e karrocës së parë ishin të kuq, ata të karrocës së dytë të zinj, 3 të karrocës së tretë të bardhë e të karrocës së katërt laramanë. Kuajt ishin të fuqishëm. 4 Atëherë i thashë engjëllit që po fliste me mua: «Çfarë janë këto, imzot?». 5 Engjëlli m’u përgjigj: «Këto janë katër erërat e qiellit, që dalin pasi paraqiten para Zotit të mbarë tokës». 6 Karroca me kuaj të zinj u nis drejt veriut, ajo me kuaj të bardhë u nis më pasdh dhe ajo me kuaj laramanë u nis drejt jugut. 7 Kuajt turfullonin e mezi pritnin të përshkonin tokën. Ai u tha: «Shkoni e bjerini tokës kryq e tërthor!». Kështu, ata dolën dhe përshkuan tokën. 8 Ai më thirri e më tha: «Shih, ata që dolën drejt veriut i kanë dhënë prehje shpirtite tim në tokën e veriut».
Kurorat
9 Fjala e Zotit m’u drejtua: 10 «Merri dhuratat e të mërguarve, prej Heldait, prej Tobisë e prej Jedajahut, që u kthyen nga Babilonia e shko te shtëpia e Josisë, birit të Sofonisë. 11 Merre argjendin e arin e bëj kurora. Vendose në kokën e kryepriftit Jozueh, birit të Jehocadakut e 12 thuaji: “Kështu thotë Zoti i ushtrive: ja, ai që quhet pinjoll, do të mbijë që këtu e do të ndërtojë tempullin e Zotit. 13 Ai do ta ndërtojë tempullin e Zotit, do të ketë lavdi e do të sundojë ulur mbi fron. Në fron do të ulet edhe një prift e mes tyre do të ketë paqe”. 14 Kurorat të rrinë në tempullin e Zotit si përkujtimore në nder të Helemit, Tobisë, Jedajahut e Henit, birit të Sofonisë.
15 Edhe nga larg do të vijnë njerëz për të ndërtuar tempullin e Zotit. Kështu do ta dini që Zotit i ushtrive më dërgoi te ju. Kjo gjë ka për të ndodhur nëse me të vërtetë e dëgjoni zërin e Zotit, Perëndisë tuaj».