1 Mjeshtrit të korit. Psalm i Davidit, shërbëtorit të Zotit.
2 Mëkati i flet të paudhit thellë në zemëru,
në sytë e tij nuk ka drojë Perëndie.
3 Se ai e mashtron veten sy për sy,
që paudhësinë e vet mos ta shohë e mos ta urrejë.
4 Fjalët e gojës së tij janë paudhësi e dinakëri,
nuk sillet me urti e nuk bën të mirën.
5 Paudhësinë mendon në shtratin e tij,
ndjek udhën që s’është e mirë,
të keqen nuk e përbuz.
6 O Zot, mirësia jote rrok qiellin,
besnikëria jote prek retë.
7 Drejtësia jote është si malet e larta,
gjykimet e tua si humnera e thellë.
Njerëz e kafshë, o Zot, ti i shpëton.
8 Sa e çmuar është mirësia jote, o Perëndi!
Nën hijen e krahëve të tu njerëzit gjejnë strehë.
9 Ngihen me begatinë e shtëpisë sate,
në përroin e ëndjeve të tua shuajnë etjen.
10 Se pranë teje është burimi i jetës,
në dritën tënde shohim dritën.
11 Shtrije mirësinë tënde mbi ata që të njohin
dhe drejtësinë tënde mbi zemërdrejtët.
12 Mos më shkeltë këmba e kryelartit,
dora e të paudhit mos më dëboftë.
13 Ja tek ranë ata që bëjnë paudhësi,
u plandosën e më nuk ngrihen dot.