1 Përse vlojnë kombet
dhe popujt pëshpëritin kotësi?
2 Mbretërit e tokës po ngrihen
dhe prijësit po mblidhen bashkë
kundër Zotit e kundër të vajosurita të tij.
3 «T’i këputim vargonjtë e tyre,
litarët e tyre t’i hedhim tej».
4 Ai që rri në qiell qesh,
Zoti tallet me ta.
5 Atëherë, u flet me turfullimë,
me zemërimin e vet i tmerron:
6 «Mbretin tim e vurab në Sion,
në malin tim të shenjtë».
7 Do të shpall vendimin e Zotit.
Ai më tha: «Ti je biri im, sot të kam lindur.
8 Kërkomë e do të t’i jap kombet si trashëgim,
tokën mbarë, që ta kesh nën zotërim.
9 Me skeptër hekuri do t’i thyesh,
si enë poçari do t’i copëtosh».
10 Prandaj, silluni me urti, o mbretër,
vini mend, o gjyqtarë të tokës.
11 Shërbejini Zotit me drojë,
me dridhma gëzohuni;
12 nderoni birin e tijc,
që Zoti të mos zemërohet
e ju të mos birreni udhës,
se zemërimi i tij është i shpejtë.
Lum të gjithë ata që tek ai strehohen.