1 Mjeshtrit të korit, për tetë korda. Psalm i Davidit.
2 Shpëtomë, o Zot, se po zhduket i drejti,
s’ka më besnikë ndër bijtë e njerëzve.
3 Njerëzit gënjejnë njëri-tjetrin,
lajkatojnë me buzë, por dyshojnë në zemër.
4 Zoti preftë çdo buzë lajkatare
e çdo gjuhë që flet fjalë të mëdha.
5 Sepse ata thonë:
«Jemi të fortë nga goja.
Me buzët që kemi,
kush mund të na sundojë?».
6 «Por tani do të ngrihem», thotë Zoti,
«se të varfrit po shtypen,
skamnorët po rënkojnë.
Do t’i shpëtoj nga ai që i bën të gulçojnëk».
7 Fjalët e Zotit janë fjalë të pastra,
argjend i shkrirë në furrë dheu,
argjend i pastruar shtatë herë.
8 Ti, o Zot, e mban fjalënl
dhe do t’i shpëtosh nga kjo brezni përherë.
9 Të paudhët bredhin anekënd,
sikurse shtohet edhe ndyrësia e njerëzve.