1 Jo neve, o Zot, jo neve,
por emrit tënd jepi lavdi,
për hir të mirësisë sate,
për hir të besnikërisë sate.
2 Përse të thonë kombet:
«Ku është Perëndia i tyre?».
3 Perëndia ynë është në qiell
e bën gjithçka dëshiron.
4 Idhujt e tyre janë argjend e ar,
vepra të duarve të njeriut.
5 Kanë gojë e nuk flasin,
sy e nuk shohin,
6 veshë e nuk dëgjojnë,
hundë e nuk nuhasin,
7 duar e nuk prekin,
këmbë e nuk ecin,
prej fytit zë nuk nxjerrin.
8 Ashtu qofshin edhe ata që i bëjnë,
të gjithë sa në to besojnë.
9 Beso në Zotin, o Izrael!
Ai është ndihma dhe mburoja e tyre.
10 Beso në Zotin, o shtëpi e Aronit!
Ai është ndihma dhe mburoja e tyre.
11 Besoni në Zotin, o ju që Zotin druani!
Ai është ndihma dhe mburoja e tyre.
12 Zoti u kujtua për ne
e do të na bekojë.
Do ta bekojë shtëpinë e Izraelit,
do ta bekojë shtëpinë e Aronit.
13 Do të bekojë ata që Zotin druajnë,
të vegjël e të mëdhenj.
14 Zoti ju shtoftë,
ju dhe bijtë tuaj!
15 Qofshi të bekuar prej Zotit,
që bëri qiellin e tokën.
16 Qiejt janë qiejt e Zotit,
tokën ua ka dhënë bijve të njeriut.
17 Zotin nuk do ta lavdërojnë të vdekurit,
as ata që zbresin në vendin e heshtjes,
18 por Zotin do ta bekojmë ne,
që tani e deri në amshim!
Aleluja!