Tundimi i Jezuit

(Mt 4.1-11; Mk 1.12-13)

1 Jezui, plot me Shpirtin e shenjtë, u kthye nga Jordani dhe Shpirti e çoi në shkretëtirë. 2 Atje u tundua nga djalli për dyzet ditë. Gjatë këtyre ditëve nuk hëngri asgjë dhe kur kaluan ato ditë, e mori uria. 3 Djalli i tha: «Nëse je Biri i Perëndisë, thuaji këtij guri të bëhet bukë». 4 Por Jezui iu përgjigj: «Është shkruar: njeriu nuk jeton vetëm me bukë^b». 5 Pastaj djalli e ngjiti lart, i tregoi të gjitha mbretëritë e botës në një çast 6 e i tha: «Unë do të ta jap gjithë pushtetin dhe lavdinë e tyre, sepse më është dhënë mua dhe unë mund t’ia jap kujt të dua. 7 Gjithçka do të jetë e jotja nëse bie në gjunjë para meje». 8 Dhe Jezui i tha^c: «Është shkruar:

adhuro Zotin, Perëndinë tënd,

dhe shërbeji vetëm atij».

9 Pastaj djalli e çoi në Jerusalem, e vuri në pikën më të lartë të tempullit e i tha: «Nëse je Biri i Perëndisë, hidhu që këtu, 10 sepse është shkruar:

do t’i urdhërojë engjëjt e tij

të të ruajnë

11 dhe:

do të të mbajnë në duart e tyre,

që mos të të ndeshë këmba në gur».

12 Por Jezui iu përgjigj: «Është shkruar: mos e tundo Zotin, Perëndinë tënd».

13 Pasi e tundoi Jezuin në të gjitha mënyrat, djalli u largua prej tij për njëfarë kohe.

Shërbesa në Galile

(Mt 4.12-17; Mk 1.14-15)

14 Jezui u kthye në Galile me fuqinë e Shpirtit dhe për të u hap fjala në mbarë rrethinat e atij vendi. 15 Ai i mësonte njerëzit nëpër sinagogat e tyre dhe të gjithë e përlëvdonin.

Profeti dhe vendlindja

(Mt 13.53-58; Mk 6.1-6)

16 Jezui shkoi në Nazaret, atje ku ishte rritur. Ditën e shtunë, sipas zakonit, shkoi në sinagogë. U ngrit për të lexuar 17 dhe i dhanë librin e profetit Isai. Ai e hapi librin dhe gjeti vendin ku ishte shkruar:

18 «Shpirti i Zotit është mbi mua,

sepse ai më ka vajosur

për t’u shpallur ungjillin të varfërve^ç.

Më ka dërguar

për t’u shpallur robërve lirinë

e për t’u kthyer të verbërve shikimin,

për të çliruar të shtypurit

19 e për të shpallur vitin e hirit të Zotit».

20 E mbylli librin, ia dha shërbestarit dhe u ul. Sytë e të gjithëve në sinagogë ishin drejtuar tek ai. 21 Jezui filloi t’u thoshte: «Sot u përmbush ky Shkrim që e dëgjuat me veshët tuaj».

22 Të gjithë flisnin mirë për të e mrekulloheshin nga fjalët plot hir që dilnin nga goja e tij e thoshin: «A nuk është ky i biri i Jozefit?». 23 Jezui u tha: «Ju do të më përmendni pa dyshim këtë thënie: mjek, shëro veten. Bëj edhe këtu në vendin tënd çfarë kemi dëgjuar se ke bërë në Kafarnaum». 24 Dhe vazhdoi: «Me të vërtetë po ju them se asnjë profet nuk pranohet në vendlindjen e tij. 25 Por, me të vërtetë po ju them: në kohën e Elisë kishte shumë vejusha në Izrael kur qielli ishte i mbyllur për tre vjet e gjashtë muaj, kur në mbarë tokën ra zia e bukës. 26 Megjithatë, Elia nuk qe dërguar tek asnjëra prej tyre, por vetëm në Sarepta, në tokën e Sidonit, te një grua e ve. 27 Në kohën e profetit Elise kishte shumë të lebrosur në Izrael e, megjithatë, asnjëri prej tyre nuk u pastrua, por vetëm Namani nga Siria».

28 Të gjithë ata që ishin në sinagogë u mbushën me zemërim kur e dëgjuan këtë. 29 U ngritën, e nxorën jashtë qytetit dhe e çuan në majë të kodrës, ku ishte ndërtuar qyteti i tyre, që ta hidhnin në humnerë. 30 Por Jezui kaloi përmes tyre dhe u largua.

I pushtuari nga një shpirt i ndyrë

(Mk 1.21-28)

31 Jezui shkoi në Kafarnaum, në një qytet të Galilesë dhe po i mësonte njerëzit ditën e shtunë. 32 Ata mahniteshin nga mësimi i tij, se fliste me pushtet. 33 Në sinagogë gjendej një njeri që ishte i pushtuar nga shpirti i një djalli të ndyrë. Ai bërtiti me zë të lartë: 34 «Çfarë ke me ne, o Jezui i Nazaretit? Ke ardhur të na shkatërrosh? Unë e di kush je: ti je i shenjti i Perëndisë». 35 Por Jezui e qortoi e i tha: «Hesht e dil prej tij!». Shpirti i ndyrë e përplasi njeriun në mes të turmës dhe doli prej tij pa e dëmtuar. 36 Të gjithë u mrekulluan e i thoshin njëri-tjetrit: «Ç’është kjo fjalë? Ai i urdhëron shpirtrat e ndyrë me pushtet e me fuqi dhe ata dalin». 37 Dhe për të u hap fjala kudo në ato rrethina.

Shërimi i shumë vetave

(Mt 8.14-17; Mk 1.29-34)

38 Jezui u ngrit, doli nga sinagoga e shkoi në shtëpinë e Simonit. Vjehrra e Simonit ishte sëmurë me ethe të forta, prandaj iu lutën që ta shëronte. 39 Jezui u përkul mbi të, qortoi ethet dhe ato e lanë. Ajo u ngrit menjëherë e filloi t’u shërbente.

40 Në perëndim të diellit, të gjithë ata që kishin të sëmurë që vuanin nga sëmundje të ndryshme i sillnin te Jezui. Ai vendoste duart mbi secilin prej tyre dhe i shëronte. 41 Prej shumë vetave dilnin shpirtra të ndyrë që bërtisnin: «Ti je Biri i Perëndisë!». Por Jezui i qortonte e nuk i lejonte të flisnin, sepse ata e dinin se ai ishte Krishti.

Predikimi nëpër Jude

(Mk 1.35-39)

42 Kur agoi dita, Jezui doli nga qyteti e shkoi drejt një vendi të shkretë. Një turmë e madhe shkoi për ta kërkuar dhe kur e gjetën, nuk donin që ai të largohej prej tyre, 43 por Jezui u tha: «Më duhet ta shpall ungjillin e mbretërisë së Perëndisë edhe në qytetet e tjera, se për këtë gjë jam dërguar». 44 Dhe predikonte nëpër sinagogat e Judesë.