Dëshira për të dashurin
1 Netëve, mbi shtrojën time, e kërkova
atë që me gjithë shpirt e dua.
E kërkova, por s’e gjeta.
2 Do të ngrihem, pra,
qytetit ndër udhë e sheshe të endem,
atë që me shpirt e dua, ta kërkoj.
E kërkova, por s’e gjeta.
3 Më hasën rojtarët, tek silleshin qytetit.
«A e patë kund atë që me shpirt e dua?».
4 Fill sa i kalova, e gjeta unë
atë që me shpirt e dua.
E rroka e nuk do ta lëshoj
pa e shtënë në shtëpi të nënës sime,
në dhomën e asaj që më ngjizi.
5 Ju përbehem, o bijat e Jerusalemit,
pash sorkadhet a sutat e fushës:
mos e zgjoni, mos e ngucni dashurinë
deri kur t’ia ketë ënda.
Poema e tretë
Kori
6 Ç’është ajo që shkretëtirës ngjitet
porsi shtëllungat e tymit
me mirrë e temjan erëzuar
e me çdo pudër që shitet?
7 Ja, bartorja e Solomonit!
Gjashtëdhjetë trima e rrethojnë,
ndër më të fortët e Izraelit.
8 Të gjithë shpatën vringëllojnë
e për luftë janë të ushtruar,
shpatën ngjeshur e mbart secili
kundër lemerisë së natës.
9 Një vig bëri për vete Solomoni
me drurë prej Libani.
10 Këmbët prej argjendi i bëri,
shpinëzën prej ari e ndenjësen të purpurt,
me dashuric brenda qëndisur
nga bijat e Jerusalemit.
11 Dilni e shihni, o bijat e Sionit,
mbretin Solomon,
me kurorën që e ëma i vuri
atë ditë kur u martua,
atë ditë kur zemra iu gëzua.