Besimi i Jobit
1 Jobi u përgjigj e tha:
2 «Si e ndihmove ti të pafuqishmin
dhe a e shërove krahun e molisur?
3 Si e këshillove të paurtin,
mos dhurove shumë dituri?
4 Kujt ia drejtove fjalën
e fryma e kujt prej teje doli?
5 Poshtë hijet dridhen
e ujërat me ç’kanë brenda.
6 Cullak është para Perëndisë skëterra
dhe pa mbulesë humneraë.
7 Ai e shtrin veriun mbi zbrazëtinë,
në asgjësend tokën ai e var.
8 I ndryn ujërat në retë e veta
e retë nën to nuk shqyhen.
9 Ai e mbulon pamjen e fronit,
renë e vet mbi të e shtrin
10 Ujërave rreth cakun ua vuri,
mu ku mbaron drita e fillon errësira.
11 Shtyllat e qiellit dridhen
e i shtang qortimi i tij.
12 Me forcën e vet detin trazon,
Rahabin thërmon me dijen e vet.
13 Me erën e tij edhe qiejt kthjellohen,
e ther dora e tij gjarprin rrëshqitës.
14 Këto janë veç skajet e veprave të tij,
e sa pakëz ne ua ndiejmë psherëtimën!
Po oshtimën e fuqisë së tij, kush do ta kuptojë?».