Gjykimet

1 Për bijtë e Amonit.

Kështu thotë Zoti:

«A nuk ka bij Izraeli?

A nuk e ka një trashëgimtar?

Pse e mori Milkomi trashëgiminë e Gadit

e populli i vet banon në qytetet e tij?

2 Prandaj, ja, po vijnë ditët, kumton Zoti,

kur do të bëj të dëgjohet britma e betejës

kundër Rabahut të amonitëve.

Do të bëhet pirg rrënojash

e fshatrat e tij do të digjen në zjarr.

Izraeli do t’ua marrë trashëgiminë

atyre që ia patën marrë,

kumton Zoti.

3 Vajto, o Heshbon, se u rrënua Aji!

Çirruni, o bijat e Rabahut,

vishuni me grathore e mbani zi

dhe enduni brenda gardheve,

se Milkomi do të dëbohet

bashkë me priftërinj e me prijës.

4 Pse mburresh me luginat e tua,

o bijë besëshkalë,

që u beson thesareve të veta e thua:

“Kush do të më dalë kundër?”.

5 Ja, do të sjell tmerrin kundër teje,

kumton Zoti, Zoti i ushtrive,

prej tërë atyre që të rrethojnë.

Do të dëboheni,

secili në drejtimin e vet,

e askush nuk do t’i mbledhë ikanakët.

6 Por pastaj do t’i kthej të robëruarit e amonitëve,

kumton Zoti».

7 Për Edomin.

Kështu thotë Zoti i ushtrive:

«A nuk ka më urti në Teman?

A u zhbë këshilli i të mençurve?

A u ter urtia e tyre?

8 Ikni, kthehuni, hyni nëpër shpella për të banuar,

o banorë të Dedanit,

se do të çoj kundër tij kobin e Esaut,

kohën e ndëshkimit.

9 Nëse vijnë te ti vjelësit,

a nuk do të t’i lënë rrëfanat?

Nëse vijnë vjedhësit natën,

a nuk do të bastisin vetëm aq sa munden?

10 Se unë vetë do ta zhvesh Esaun,

do t’ia zbuloj të fshehtat

e ai nuk do të mund të përvidhet.

Do t’i shuhet fara, fisi e miqësia

e ai nuk do të jetë më.

11 Braktisi jetimët e tu. Unë do t’i mbaj gjallë.

Le të besojnë në mua të vejat e tua.

12 Se kështu thotë Zoti: “Ja, ata që nuk ishin të detyruar ta pinin kupën, do ta pinë që do ta pinë. Po ti, a do t’i shpëtosh ndëshkimit? Nuk do t’i shpëtosh, por do ta pish që do ta pish. 13 Se jam betuar për veten time, kumton Zoti, se Bocrahu do të bëhet rrënim, tallje, shkretim e mallkim dhe të gjitha qytetet e saj do të kthehen në rrënoja përgjithmonë”.

14 Dëgjova një lajm nga Zoti,

një lajmëtar u është dërguar kombeve:

“Mblidhuni e rendni kundër tij!

Çohuni për betejë!”.

15 Se, ja, do të të bëj të vogël ndër kombe,

të përçmuar ndër njerëz.

16 Të ka mashtruar mujshia jote,

krenia e zemrës sate,

o banor i plasave të shkrepave

që je ngulur majë kodrës.

Edhe po ta vësh lart si shqiponja folenë,

do të të plandos që andej, kumton Zoti.

17 Edomi do të bëhet i tmerrshëm. Kushdo të kalojë pranë tij do të tmerrohet e do të fërshëllejë për të gjitha plagët e tij. 18 Siç u përmbysën Sodoma, Gomorra dhe rrethinat e saj, thotë Zoti, ashtu nuk do të banojë më askush atje e nuk do të zërë vend në të asnjeri. 19 Ja, porsi luanin, që del nga shkurrnaja e Jordanit drejt kullotave të përhershme, ashtu do ta dëboj njëherësh prej andej e do të vendos në të këdo që të zgjedh. Se, kush është si unë? Kush do të më paditë? Kush është ai bari që mund të qëndrojë para meje? 20 Prandaj dëgjojeni vendimin që mori Zoti kundër Edomit dhe shestimet që thuri kundër banorëve të Temanit: edhe të vegjlit e grigjave do të merren zvarrë, edhe kullotat e tyre do të shkretohen për ta. 21 Toka do të dridhet prej ushtimës së rrëzimit të tyre. Britma e ushtimës së tij do të dëgjohet në detin e Kuq. 22 Ja, si shqiponja do të ngrihet, do të flatrojë e do të hapë krahët mbi Bocrah. Dhe, atë ditë, zemra e trimave të Edomit do të jetë si zemra e gruas që lind».

23 Për Damaskun.

«Hamati e Arpadi u tronditën,

se dëgjuan një lajm të keq.

U trazuan si deti prej ankthit

e nuk rrinë dot të qetë.

24 Damasku u mek,

u kthye për të ikur,

e zuri tmerri, e kapi ankthi

dhe dhimbjet porsi të gruas që lind.

25 Si të mos braktisej qyteti i lavdishëm,

qyteti i ngazëllimit tim?

26 Prandaj do të bien të rinjtë e tij nëpër sheshe,

të gjithë luftëtarët do të shuhen atë ditë,

kumton Zoti i ushtrive.

27 Do t’u vë zjarrin mureve të Damaskut,

që t’i përpijë pallatet e Ben Hadadit».

28 Për Kedarin e për mbretëritë e Hacorit që i shpartalloi Nabukodonosori, mbreti i Babilonisë.

Kështu thotë Zoti:

«Çohuni, ngrihuni kundër Kedarit!

Shkatërrojini njerëzit e lindjes.

29 Tendat e grigjat do t’u merren,

do t’ua heqin pëlhurat, tërë enët e devetë

e do t’u thonë:

tmerr rreth e rrotull!

30 Ikni, fluturoni shpejt,

hyni nëpër shpella për të banuar,

o banorë të Hacorit, kumton Zoti,

se Nabukodonosori, mbreti i Babilonisë,

po thur synime kundër jush,

po bën shestime kundër jush.

31 Çohuni, ngrihuni kundër kombit të plogët,

që banon i sigurt, kumton Zoti,

që nuk ka as dyer, as shula

dhe banojnë të veçuar.

32 Devetë e tij do të bëhen pre,

bagëtitë e tij të shumta, plaçkë.

Do t’i shpërndaj nëpër tërë erërat

ata që rruajnë tëmthat,

do t’ua sjell rrënimin nga të gjitha anët,

kumton Zoti.

33 Hacori do të bëhet strofull çakejsh,

shkretim përgjithmonë.

Atje nuk do të banojë askush

e asnjeri nuk do ta vërë banesën në të».

34 Fjala e Zotit drejtuar profetit Jeremi për Elamin, në fillim të mbretërimit të Sedekisë, mbretit të Judës.

35 Kështu thotë Zoti i ushtrive: «Ja, do t’ia copëtoj Elamit harkun, kulmin e fuqisë së tij. 36 Do të sjell katër erërat kundër Elamit, nga të katër skajet e qiellit. Pastaj do t’i shpërndaj nëpër të gjitha këto erëra e nuk do të ketë komb ku nuk do të shkojnë të dëbuarit e Elamit. 37 Do ta tmerroj Elamin para armiqve të vet e para atyre që kërkojnë t’u marrin shpirtin. Do të sjell zezonën kundër tyre, flakën e zemërimit tim, kumton Zoti. Do të dërgoj shpatën pas tyre derisa t’u jap fund. 38 Pastaj do ta vë fronin tim në Elam e do të zhbij që andej mbret e prijës, kumton Zoti.

39 Megjithatë, në mbarim të ditëve, do t’i kthej të dëbuarit e Elamit, kumton Zoti».