Çlirimi i Sionit prej robërisë
1 Zgjohu, zgjohu,
ngjishu me fuqi, o Sion,
vishi rrobat e tua më të bukura,
o Jerusalem, qyteti i shenjtë,
se te ti nuk do të vijë më kurrë
i parrethpreri e i papastri.
2 Shkunde pluhurin,
ngrihu, o Jerusalem i robëruar,
zgjidhi vargonjtë që ke në qafë,
o e robëruara bijë e Sionit.
3 Se kështu thotë Zoti:
Ju shitën për hiçgjë,
por pa para do të shpengoheni.
4 Se kështu thotë Zoti Perëndi:
populli im zbriti dikur në Egjipt për të jetuar.
Mandej erdhën asirianët dhe e shtypën pa shkak.
5 E tani ç’fitoj unë këtu, kumton Zoti,
kur popullin tim e rrëmbyen pa shkak?
Sunduesit e tij ngadhënjejnë, kumton Zoti,
dhe emri im shahet përherë tërë ditën.
6 Prandaj populli im do ta njohë emrin tim,
prandaj atë ditë do ta dijë se unë jam
ai që thoshte: «Ja ku jam!».
7 Sa të bukura janë mbi male
këmbët e lajmëtarit,
të atij që shpall lajmin e paqes,
që shpall shpëtimin e i thotë Sionit:
«Perëndia yt mbretëron!».
8 Rojtarët e tu po thërrasin,
po ngrenë tok zërin e po brohorasin,
se me sytë e tyre po shohin
Zotin që kthehet në Sion.
9 Shpërtheni së bashku në britma gëzimi,
o rrënojat e Jerusalemit,
se Zoti i jep ngushëllim popullit të tij,
Jerusalemin po e shpengon.
10 Se Zoti e zhveshi krahun e tij të shenjtë
në sytë e mbarë kombeve.
Mbarë skajet e tokës do ta shohin
shpëtimin e Perëndisë tonë.
11 Nisuni, nisuni, dilni prej andej,
mos prekni asgjë të papastër,
dilni prej Babilonisë e pastrohuni,
o ju që mbartni enët e Zotit.
12 Se nuk do të dilni me nxitim,
me ngut nuk do të ikni.
Para jush do të shkojë Zoti,
pas jush do të jetë Perëndia i Izraelit.
Vuajtjet e shërbëtorit të Zotit
13 Ja, shërbëtorit tim do t’i prijë e mbara,
do të nderohet, do të lartësohet, shumë do të madhërohet.
14 Të shumtë ata që u shtangën prej tij,
kur panë pamjen e njeriut të shfytyruar,
kaq ndryshe nga trajta e bijve të njeriut.
15 Kështu, ai do të mahnitëk shumë kombe
e mbretërit do të mbyllin gojën para tij,
sepse do të shohin çka nuk u ishte treguar,
do të kuptojnë çka nuk kishin dëgjuar.