Kundër marrëveshjes me Egjiptin

1 Mjerë bijtë kryeneçë, kumton Zoti,

që sendërgjojnë, por pa më pyetur mua,

që lidhin besën, por jo të frymëzuar prej meje,

e që, kështu, i shtojnë mëkatet.

2 U nisët për të zbritur në Egjipt,

por pa më pyetur mua.

Kërkoni mbrojtjen e fuqishme të faraonit,

doni të gjeni strehë nën hijen e Egjiptit.

3 Mbrojtja e faraonit do t’ju kthehet në turp,

streha nën hijen e Egjiptit në poshtërim.

4 Vërtet prijësit tuaj ndodhen tashmë në Coan

dhe të dërguarit tuaj kanë mbërritur në Hanes,

5 por do të turpërohen të gjithë,

prej një populli që nuk sjell asnjë të mirë,

që nuk sjell as ndihmë e as dobi,

por veç turp e poshtërim.

6 Profeci kundër kafshëve të Negevit:

Në një vend vuajtjeje e mjerimi,

prej nga vijnë luanesha e luani,

nepërka e dragoi fluturues,

mbi kurriz gomarësh mbartin pasuritë,

mbi gunga devesh thesaret e tyre,

për t’ia çuar një populli

nga i cili gjë s’fitojnë.

7 E kotë e pavlerë është ndihma e Egjiptit,

prandaj dhe e quaj «Rahaba që s’luan vendit».

8 Shko tani e, para syve të tyre,

shkruaje këtë në një rrasë.

Shënoje në një rrotull,

që të mbetet për të ardhmen

deri në amshim.

9 Se ky popull është kryengritës,

bij mashtrimi janë ata,

bij që s’duan ta dëgjojnë ligjin e Zotit.

10 «Mos kini vegime!», u thonë vegimtarëve.

«Mos na dëfteni të vërtetën!», profetëve.

«Por na flisni me fjalë lajkatare

e na dëfteni veç mashtrime!

11 Shmanguni nga udha e drejtë,

dilni prej shtegut të vërtetë,

të shenjtin e Izraelit na e hiqni sysh!».

12 Prandaj kështu thotë i shenjti i Izraelit:

Meqë e përçmuat këtë fjalë

dhe besuat te shtypja e te shthurja,

duke u mbështetur fort mbi to,

13 kjo paudhësi do të jetë për ju si një e çarë,

si plasaritja e thellë e murit të lartë,

rrënimi i të cilit ndodh papritur në një çast.

14 Do të thyhet si një poçe prej balte,

do të thërrmohet pa mëshirë.

S’do t’i mbesë asnjë copëz,

për të marrë pak zjarr prej vatrës

apo për të nxjerrë një pikë ujë prej sternës.

15 Se kështu thotë Zoti Perëndi,

i shenjti i Izraelit:

po të ktheheni e të pushoni,

do të gjeni shpëtim;

po të jini në prehje e të keni besim,

do t’i gjeni forcat,

por ju nuk doni.

16 Ju thatë: «Aspak! Do të ikim me kuaj».

Mirë, pra, keni për të ikur.

«Do të kalërojmë shpejt e shpejt», thatë.

Mirë, pra, të shpejtë do të jenë

edhe ndjekësit tuaj.

17 Vetëm njëri do t’ju kërcënojë

e një mijë prej jush do të tremben,

pesë prej tyre do t’ju kërcënojnë,

do të merrni arratinë,

derisa të keni mbetur si hu në majë të malit,

si flamuri në majë të kodrës.

18 E pra, Zoti pret t’ju përdëllejë,

është ngritur t’ju mëshirojë,

se Zoti është Perëndi i drejtë;

lum ata që shpresojnë tek ai!

19 Se ti, o popull i Sionit, që banon në Jerusalem,

nuk ke për të qarë më,

mëshirë do të gjesh, sapo t’i kërkosh,

ndihmë do të marrësh, sapo të të dëgjojë.

20 E Zoti ka për t’ju dhënë

bukë në kohë fatkeqësie,

ujë në kohë mjerimi.

Mësuesi më prej teje s’do të fshihet,

por me sytë e tu do ta shohësh.

21 Nëse shmangeni djathtas,

apo nëse shmangeni majtas,

një zë nga pas do t’ju thotë në vesh:

«Ja ku është udha, bjerini andej!».

22 Idhujt e veshur me argjend

do t’i trajtosh si të papastër,

bashkë me idhujt prej metali

të veshur me ar.

Do t’i flakësh tej si papastërti grash

e do t’u thuash: «Qelbësirë!».

23 Atëherë do të dërgojë shi për farën

që do të kesh mbjellë nëpër ara

dhe buka që do të prodhojë toka,

e shijshme dhe e begatë do të jetë.

Atë ditë bagëtitë e tua do të kullotin

nëpër kullota të gjera.

24 Qetë e gomarët, që lërojnë arat,

do të hanë tagji të kripur,

të hedhur me lopatë e terplote.

25 Mbi çdo mal të lartë

e mbi çdo kodër të ngritur

përrenj do të ketë, që rrjedhin vrullshëm,

ditën e batërdisë së madhe,

kur do të shemben kullat.

26 Drita e hënës do të ndriçojë si drita e diellit,

drita e diellit do të jetë shtatë herë më e fortë,

porsi ndriçimi i shtatë ditëve do të jetë,

ditën kur Zoti të lidhë plagën e popullit të vet

e të shërojë vurratën e goditjes që vetë i dha.

27 Ja, prej së largu vjen emri i Zotit,

e zjarrtë furia e tij, e rëndë barra e tij,

plot zemërim janë buzët e tij,

gjuha e tij si flakë përvëluese.

28 Fryma e tij si përroi që vërshon

e që të mbulon deri në fyt,

që kombet t’i shoshitë me shoshë kërdie,

që popujve t’u vërë në nofulla fre shfrenimi.

29 Atëherë do t’ia merrni këngës,

si natën kur bëni festë,

me zemër të ngazëlluar, si ai që i bie fyellit,

kur shkon në malin e Zotit, te shkëmbi i Izraelit.

30 Zoti do të bëjë t’i dëgjohet zëri i madhërishëm,

do të tregojë si vringëllon krahu i tij,

me furinë e zemërimit të tij,

me flakët e zjarrit përvëlues,

me thëllim e me stuhi,

me shtrëngatë breshri.

31 Prej zërit të Zotit do të dridhet Asiria,

nga fshikullimat e shkopit të tij.

32 Çdo goditje e shkopit të ndëshkimit,

me të cilin Zoti do t’i bjerë,

do të përcillet me dajre e me harpa;

me beteja vringëlluese

kundër saj do të luftojë.

33 Qëmoti është gatitur vendi i zjarrit përvëlues,

gati është edhe për mbretin,

e kanë thelluar, e kanë zgjeruar,

turra e zjarrit është plot me dru,

fryma e Zotit si përrua squfuri,

flakën ka për t’i vënë.