1 Meqenëse ligji përmban vetëm hijen e të mirave të ardhshme dhe jo pamjen e tyre të vërtetë, ai nuk mund t’i përsosë kurrë ata që vazhdimisht vijnë të kushtojnë të njëjtat flijime vit për vit. 2 Përndryshe do të kishin reshtur së kushtuari flijime, pasi ata që adhuronin Perëndinë, si të ishin pastruar një herë, nuk do të ishin më të vetëdijshëm për mëkatet e tyre. 3 Por ato flijime iu kujtonin mëkatet çdo vit, 4 sepse gjaku i viçave dhe i cjepve nuk mund t’i shlyejë mëkatet.
5 Kur erdhi Krishti në botë, tha:
flijime e dhurata
nuk deshe,
por më bëre gati një trup.
6 Shkrumbimet e kafshëve
dhe flijimet për mëkatet
nuk të pëlqyen.
7 Atëherë thashë:
ja ku po vij, o Perëndi,
për të bërë vullnetin tënd,
sikurse është shkruar për mua
në krye të librit.
8 Më lart ai tha se nuk i pëlqejnë flijimet dhe dhuratat, si dhe shkrumbimet e kafshëve dhe flijimet për mëkatin, megjithëse ato kushtoheshin sipas ligjit. 9 Pastaj shtoi: ja ku po vij për të bërë vullnetin tënd! Kështu ai hedh poshtë flijimet e para për të caktuar flijimin e dytë. 10 Nga ky vullnet u shenjtëruam nëpërmjet flijimit që bëri Jezu Krishti një herë e përgjithmonë.
11 Të gjithë priftërinjtë rrinin çdo ditë në këmbë për të shërbyer e për të kushtuar shumë herë të njëjtat flijime, të cilat nuk mund t’i shlyejnë kurrë mëkatet. 12 Ndërsa Krishti kushtoi vetëm një flijim për mëkatet një herë e përgjithmonë e pastaj u ul në të djathtë të Perëndisë. 13 Tani, atje, ai pret që armiqtë e tij të bëhen shtrojë e këmbëve të tij. 14 Kështu, me një kushtim të vetëm, Krishti i bëri të përsosur përgjithmonë të shenjtëruarit.
15 Edhe Shpirti i shenjtë na dëshmon kur thotë:
16 besëlidhja që do të lidh me ta
pas atyre ditëve, thotë Zoti,
është kjo:
unë do t’i shtie ligjet e mia
në mendjen e tyre
e do t’i shkruaj në zemrat e tyre.
17 Mëkatet e tyre
e paudhësitë e tyre
nuk do t’i kujtoj më.
18 Ku ka ndjesë të mëkateve, nuk është nevoja më për flijime.
Thirrje dhe paralajmërime
19 Vëllezër, gjaku i Jezuit na jep guxim për të hyrë në shenjtërore 20 përmes udhës së re e të gjallë që na hapi Krishti me anë të velit që është trupi i tij.
21 Ai është prift i madh në krye të shtëpisë së Perëndisë. 22 Le të hyjmë, pra, atje me zemër të çiltër e me besim të sigurt, me zemër të pastruar nga ndërgjegjja e keqe dhe me trup të larë me ujë të pastër. 23 Le ta mbajmë të patundur pohimin e shpresës, sepse ai që na premtoi është besnik. 24 Le të kujdesemi për njëri-tjetrin, duke e nxitur për dashuri e për vepra të mira, 25 pa hequr dorë nga të mbledhurit së bashku, siç e kanë bërë zakon disa. Përkundrazi, le të nxisim njëri-tjetrin më shumë tani që shihni se po afron Dita e Zotit.
26 Nëse vazhdojmë të mëkatojmë me dashje, pasi kemi marrë njohuritë e së vërtetës, atëherë nuk ka më asnjë flijim për mëkatet. 27 Përkundrazi, na pret gjykimi i tmerrshëm dhe zjarri i ndezur që përpijnë kundërshtarët. 28 Nëse dikush shkel ligjin e Moisiut, vritet pa mëshirë me dëshminë e dy a tre dëshmitarëve. 29 A e merrni me mend se ç’dënim më të madh do të meritojë ai që ka shkelur me këmbë Birin e Perëndisë, që e ka parë si të pavlerë gjakun e besëlidhjes, me të cilin u shenjtërua, dhe që ka sharë Shpirtin e hirit? 30 Sepse ne e njohim atë që ka thënë:
«shpagimi më përket mua
dhe unë jam ai
që do të marrë shpagim».
Si dhe:
«Zoti gjykon popullin e tij».
31 Është gjë e tmerrshme të biesh në duart e Perëndisë së gjallë.
32 Sillini ndër mend ditët e shkuara! Atëherë, pasi u ndriçuat, ju duruat me shumë mundime një luftë të madhe, 33 herë të përqeshur dhe të munduar botërisht, herë duke marrë pjesë në vuajtjet e atyre që trajtoheshin kështu. 34 Ju keni vuajtur bashkë me të burgosurit dhe kur ju kanë rrëmbyer pasuritë, keni duruar me gëzim, sepse e keni ditur se keni një pasuri më të madhed dhe të qëndrueshme.
35 Mos e humbisni, pra, guximin tuaj! Ai ka shpërblim të madh. 36 Keni nevojë për durim që të bëni vullnetin e Perëndisë e të fitoni premtimin.
37 Sepse edhe pak kohë,
vetëm pak,
e do të vijë
ai, që duhet të vijë,
e nuk do të vonohet.
38 I drejti im
do të jetojë prej besimit,
por nëse zmbrapset,
shpirti im nuk do të kënaqet me të.
39 Ne nuk jemi nga ata që zmbrapsen e humbasin, por nga ata që besojnë dhe shpëtojnë shpirtin.