1 Gruaja e urtë e lartëson shtëpinë,
e marra e shemb me duart e veta.
2 Kush shkon udhës së drejtë, druan Zotin,
kush e shmang udhën e Zotit, e nënçmon.
3 Në gojën e të marrit mbin thupra e mendjemadhësisë,
por të urtët do të shpëtohen prej fjalëve të veta.
4 Grazhdi pa qe mbetet i zbrazur,
falë fuqisë së një kau, gëlojnë të korrat.
5 Dëshmitari besnik nuk rren,
dëshmitari i rremë nxjerr veç gënjeshtra.
6 Përqeshësi e kërkon urtinë, por s’e gjen;
të mençurit i vjen lehtë dija.
7 Hiqju të marrit,
se nuk do të nxësh fjalët e dijes.
8 I mprehti e shqyrton me urti sjelljen e vet,
të marrët i pështjellon marrëzia.
9 Të marrët tallen me mëkatin,
por të drejtët gjejnë hir.
10 Veç zemra e njeh hidhërimin e vet,
e gëzimin e saj s’e ndan dot i huaji.
11 Shtëpia e të paudhëve do të rrënohet,
por streha e të drejtëve do të lulëzojë.
12 Dikujt mund t’i duket e drejtë një rrugë,
por ja që sos shtigjeve të vdekjes.
13 Zemra dhemb edhe në gaz
e gëzimi mund të kthehet në vaj.
14 Dredharaku do të ngopet me sjelljet e veta,
njeriu i mirë edhe më shumë.
15 Thjeshtaku beson gjithçka,
ndërsa i përkori e di ku e hedh hapin.
16 I urti e njeh frikën, ndaj i ikën së keqes,
ndërsa i marri është i cekët e ngulakëmbës.
17 Njeriu idhnak bën marrëzira,
njeriu dinak është i urryer.
18 Thjeshtakët trashëgojnë marrëzinë,
ndërsa të mprehtët kurorëzohen me dije.
19 Të këqijtë përkulen para njerëzve të mirë
e të paudhët te portat e të drejtëve.
20 Të varfrin e urren edhe fqinji i vet,
por të shumtë janë ata që e duan të pasurin.
21 Kush e përçmon të afërtin, mëkaton,
por lum kush përkrah skamnorët.
22 A nuk birren ata që veprojnë keq?
Mirësi e besnikëri për ata që veprojnë mirë!
23 Çdo mund e sjell një dobi,
ndërsa fjalët e shumta janë varfëri.
24 Të urtët kanë për kurorë pasurinë,
por të marrët shkojnë nga marrëzia në marrëzi.
25 Dëshmitari i vërtetë shpëton jetë,
por kush gënjen përhap mashtrim.
26 Në drojën e Zotit mbështetja është e fortë,
ajo është strehim për bijtë e tij.
27 Droja e Zotit është burim jete,
të largon nga leqet e vdekjes.
28 Një popull i madh është lavdia e mbretit,
ndërsa një princ pa popull është i rrënuar.
29 Kush nuk zemërohet shpejt, është plot mend,
një shpirt i ngutur nxjerr në pah marrëzinë.
30 Mendja e shëndoshë e gjallëron trupin,
kurse smira bren eshtrat.
31 Kush nëpërkëmb të vobektin, fyen krijuesin e tij,
por kush përkrah nevojtarin, e nderon.
32 I paudhi rrëzohet prej paudhësisë së vet,
për të drejtin edhe vdekja është strehëg.
33 Urtia prehet në zemrën e të mençurit,
por shfaqet edhe mes të marrëve.
34 Drejtësia e lartëson një komb,
mëkati është turpi i popujve.
35 Mbreti e përkrah shërbëtorin e mbarë,
por zemërohet me turpëruesin.