Mjerë prijësit
1 «Mjerë ata që krekosen në Sion,
që ndihen të sigurt në malin e Samarisë,
mjerë paria e kombit të përzgjedhur,
te të cilët shtëpia e Izraelit shkon për ndihmë.
2 Kaloni nëpër Kalneh e vështroni,
shkoni prej andej në Hamat Rabah,
zbrisni te Gati i Filistesë.
A mos jeni më të mirë se këto kombe?
A është vendi i tyre më i madh se vendi juaj?
3 O ju, që shpërfillni ditën e mjerimit
e pushtetin e dhunës nxisni.
4 Mjerë ata që shtrihen në shtretër të fildishtë,
që shtriqen divaneve,
e hanë qengjat e kopesë
dhe viçat e stallës.
5 Ata luajnë me lirën
e si Davidi sajojnë vegla muzikore,
6 pinë verë me tas,
veten vajosin me vaj të përzgjedhur
e për rrënojat e Jozefit nuk lëngojnë.
7 Ndaj do të jenë në krye të të shpërngulurve,
fund do të marrë gazi i tyre i shfrenuar.
8 U betua Zoti, Zoti im për veten e vet,
kumton Zoti, Perëndia i ushtrive:
“Më neveritet krenaria e Jakobit,
fortesat e tij i urrej
e qytetin me ç’ka brenda
do ta dorëzoj”.
9 Nëse mbesin dhjetë vetë në një shtëpi, edhe ata do të vdesin. 10 Një nga të afërmit, ai që djeg kufomat, kur të nxjerrë eshtrat nga shtëpia do të pyesë: “A ka mbetur ndonjë tjetër brenda?”. I afërti në fund të shtëpisë do të përgjigjet: “Jo!”. E më pas do të thotë: “Hesht! Se nuk bën të përmendet emri i Zotit!”.
11 Ja, Zoti po jep urdhër,
shtëpinë e madhe do ta bëjë copë e çikë,
shtëpinë e vogël do ta bëjë thërrime.
12 A kalërojnë kuajt mbi shkëmbinj?
A lërohet shkëmbic me qe?
Por, ju e kthyet të drejtën në helm,
frytin e drejtësisë në farmak.
13 O ju që mburreni për Lo Debarinç,
e thoni: “A nuk e pushtuam
me forcën tonë?”.
14 Ja, po ngre kundër jush një komb, o shtëpia e Izraelit,
kumton Zoti, Perëndia i ushtrive,
do t’ju shtypin që nga Lebo Hamati
deri në luginën e Arabahut».