Thatësira

1 Fjala e Zotit drejtuar Jeremisë në lidhje me thatësirën.

2 Juda është në zi

e portat e tij lëngojnë,

vajtojnë përdhe

e gjëma e Jerusalemit ngrihet lart.

3 Fisnikët e tyre dërgojnë vegjëlinë për ujë,

vijnë te sternat, por ujë nuk gjejnë

e kthehen me enët zbrazur.

Mbeten të turpëruar e të poshtëruar,

ndaj kokën mbulojnë.

4 Dheu është plasaritur,

se nuk bie shi mbi tokë,

ndaj bujqit janë turpëruar

e kokën kanë mbuluar,

5 edhe drenusha në fushë

pjell dhe e braktis pjellën,

se nuk ka bar.

6 Gomarët e egër qëndrojnë mbi rrahe,

gulçojnë për frymë si çakej,

u perëndojnë sytë,

se nuk ka blerim.

7 «Ndonëse fajet tona dëshmojnë kundër nesh,

o Zot, vepro për hir të emrit tënd,

se të shumta janë pabesitë tona,

kundër teje kemi mëkatuar.

8 O shpresë e Izraelit,

shpëtimtari i tij në kohë ngushtice,

pse do të jesh si bujtës në tokë,

si kalimtar që kthehet për një natë?

9 Pse bën si njeri i hutuar,

si trimi që nuk mund të sjellë shpëtim?

Por, ti je mes nesh, o Zot,

e mbi ne thirret emri yt.

Mos na braktis!».

10 Kështu thotë Zoti për këtë popull:

«Ua ka ënda të enden,

nuk u zënë këmbët dhe,

prandaj nuk i pëlqejnë Zotit.

Ai do të kujtohet për fajet e tyre

dhe do t’i ndëshkojë mëkatet e tyre».

11 Zoti më tha: «Mos u lut për këtë popull, për mirëqenien e tij. 12 Edhe po të agjërojnë, nuk do t’ua dëgjoj britmën. Edhe po të kushtojnë fli shkrumbimi e fli drithi, nuk do t’i pranoj. Përkundrazi, me shpatë, me zi buke e me murtajë do t’i shfaros».

Profetët e rremë

13 Atëherë thashë: «Ah, Zot, Zoti im! Ja, profetët u thonë: nuk do të shihni shpatë, as do të ketë zi buke për ju, se ai do t’ju japë një paqe të vërtetë në këtë vend». 14 Pastaj Zoti më tha: «Profetët kanë profetizuar gënjeshtra në emrin tim. Unë nuk i kam dërguar, nuk u kam dhënë urdhra e nuk u kam folur. Ata ju profetizojnë vegime të rreme, parashikime të kota dhe mashtrimet e zemrave të veta. 15 Prandaj, kështu thotë Zoti për profetët që profetizojnë në emrin tim, megjithëse nuk i kam dërguar unë, dhe që thonë: “As shpata, as zia e bukës nuk do të bien mbi këtë tokë”. Prej shpatës e zisë së bukës do të marrin fund ata profetë. 16 Populli, të cilit ata do t’i profetizojnë, do të nxirret jashtë në rrugët e Jerusalemit, për shkak të zisë së bukës e të shpatës, pa pasur kush t’i varrosë as ata, as gratë, as bijtë e as bijat e tyre. Do të zbraz mbi ta ligësitë e tyre.

17 Ti thuaju këtë fjalë:

le të rrjedhin lot sytë e mi

natë e ditë pa pushim,

se e theu, e copëtoi virgjëreshën,

bijën e popullit tim,

plaga dhe sëmundja e rëndë.

18 Nëse dal në arë,

ja, të therurit me shpatë.

Nëse hyj në qytet,

ja, të vdekurit prej urisë.

Edhe profeti, edhe prifti,

sillen nëpër vend e s’dinë.

19 A e ke hedhur tej Judën?

A të neveritet Sioni?

Pse na ke goditur

e s’ka shërim për ne?

Prisnim paqen, por nuk ka mirësi,

kohën e shërimit, por, ja, tmerr.

20 E pranojmë, o Zot, paudhësinë tonë

e fajin e etërve tanë,

se kemi mëkatuar kundër teje.

21 Mos na përbuz, për hir të emrit tënd,

mos e përçmo fronin e lavdisë sate,

kujtohu e mos e thyej besëlidhjen me ne.

22 A ka ndër idhujt e kombeve

ndonjë që mund të sjellë shiun?

A e lëshojnë qiejt vetë shtrëngatën?

A nuk je ti ai, o Zot, Perëndia ynë?

Ne shpresojmë te ti,

se të gjitha këto ti i ke bërë».