1 «Në atë kohë, kumton Zoti, do të nxirren nga varret eshtrat e mbretërve të Judës, eshtrat e princave, eshtrat e priftërinjve, eshtrat e profetëve dhe eshtrat e banorëve të Jerusalemit. 2 Do të shpërndahen para diellit e hënës, para mbarë ushtrisë së qiejve, që ata i deshën, të cilëve u shërbyen, pas të cilëve shkuan, që u kërkuan udhëzim e i adhuruan. Jo, nuk do të mblidhen e as do të varrosen, por do të mbeten si plehu përmbi dhe. 3 Do të zgjedhë vdekjen më shumë se jetën mbarë teprica që do të mbesë prej kësaj dere të mbrapshtë në vendet ku do t’i dëboj, kumton Zoti i ushtrive».
Mëkati dhe kokëfortësia e Izraelit
4 «Do t’u thuash, se kështu thotë Zoti:
kush rrëzohet, a nuk ngrihet sërish?
Kush shmanget, a nuk kthehet sërish?
5 Përse ky popull, Jerusalemi, u shmang,
u bë besëshkalë, kokëfortë,
u kap fort pas mashtrimit
e u bë i pandreqshëm?
6 Ua vura veshin dhe i dëgjova,
por nuk flisnin hijshëm.
Askush nuk tërhiqet nga ligësia e vet
e thotë: “Çfarë bëra?”.
Të gjithë kthehen në harbimin e vet,
siç lëshohet kali në betejë.
7 Edhe lejleku në qiell e njeh kohën e vet,
turtulli, dallëndyshja e mëllenja
e mbajnë kohën e rikthimit,
por populli im nuk e njeh ligjësinë e Zotit.
8 Si mund të thoni: jemi të urtë,
se kemi me vete ligjin e Zotit?
Ja, në mashtrim e ktheu
pena mashtruese e shkruesve.
9 Të urtët do të turpërohen,
do të hutohen e do të zihen në lak.
Ja, e përzunë fjalën e Zotit,
e çfarë urtie mund të kenë?
10 Prandaj, gratë e tyre do t’ua jap të tjerëve,
arat e tyre pushtuesve,
se nga më i vogli te më i madhi
të gjithë kërkojnë të përfitojnë,
nga profeti deri te prifti
të gjithë veprojnë me mashtrim.
11 Mjekojnë me mendjelehtësi plagën e popullit tim
e thonë: “Paqe, paqe”,
por paqe nuk ka.
12 A u bënë me turp kur vepruan neveritshëm?
As turpi nuk i mbuloi,
as të skuqen nuk ditën,
prandaj do të bien me të rënët,
kur t’i ndëshkoj, do të shemben, kumton Zoti.
13 Do të mblidhja e do të vilja, kumton Zoti,
por nuk ka vile në hardhi,
nuk ka fiq në fik,
edhe gjethet janë vyshkur
gjithçka u dhashë ka kaluar.
14 Pse rrimë shtruar ne?
Mblidhuni të shkojmë në qytetet e fortifikuara
e aty të fundosemi,
se Zoti, Perëndia ynë, na fundosi,
se na dha të pimë ujë me helm,
ngaqë mëkatuam kundër Zotit.
15 Prisnim paqen, por nuk ka mirësi,
kohën e shërimit, por, ja, tmerr.
16 Nga Dani dëgjohet hingëllima e kuajve të tij,
prej zërit ushtues të hamshorëve të tij dridhet toka mbarë.
Vijnë dhe e përpijnë tokën me gjithçka është plot,
qytetin me banorët e tij.
17 Se ja, po dërgoj mes jush gjarpërinj,
nepërka që nuk magjepsen,
dhe do t’ju kafshojnë, kumton Zoti».
Vajtimi i Jeremisë
18 «Iku ngazëllimi im e më mbuloi pikëllimi,
zemra po më lëshon.
19 Ja zëri kushtrues i bijës së popullit tim
nga një tokë e largët:
“A nuk është Zoti në Sion?
A nuk është aty mbreti i tij?
Përse më zemëruan me idhujt e tyre,
me kotësitë e huaja?”.
20 Kaluan të korrat, iku vera
e ne nuk kemi shpëtim.
21 Lëndimi i bijës së popullit tim më lëndon,
mbaj zi e më ka zënë pikëllimi.
22 A nuk ka balsam në Gilead?
A nuk ka mjek atje?
Përse, pra, nuk iu përtëri shëndeti
bijës së popullit tim?
23 a Ah, kokën gurrë uji ta kisha
e sytë burim lotësh,
ditë e natë të qaja
të therurit e bijës së popullit tim».
