Zoti mbron Sionin
1 Mjerë ata që zbresin në Egjipt për ndihmë,
që shpresën e kanë varur te kuajt,
që shpresojnë te qerret e shumta të luftës
dhe te kalorësit e shumtë në numër.
Nuk kthehen nga i shenjti i Izraelit,
Zotin nuk e kërkojnë.
2 Por edhe ai është i aftë
e do të sjellë fatkeqësi.
Fjalën e vet nuk do ta kthejë pas,
por do të ngrihet kundër shtëpisë së keqbërësve,
kundër ndihmës së atyre që bëjnë paudhësi.
3 Egjiptiani është njeri e jo Perëndi,
kuajt e tyre janë prej mishi e jo prej shpirti.
Kur ta shtrijë Zoti krahun e vet,
do t’i merren këmbët atij që do të jepte ndihmë,
ai që do të merrte ndihmë do të bjerë përtokë,
të gjithë së bashku do të marrin fund.
4 Sepse kështu më ka thënë Zoti:
Siç ulërin mbi prenë luani apo këlyshi i luanit,
kur i vërsulet turma e barinjve,
siç nuk tutet prej zërit të tyre
e as nuk struket prej zhurmës që bëjnë,
ashtu do të zbresë edhe Zoti i ushtrive,
për të luftuar në malin e Sionit
e në kodrinën e tij.
5 Siç fluturojnë zogjtë,
ashtu do ta mbrojë Zoti i ushtrive Jerusalemin,
do ta mbrojë e do ta çlirojë,
do ta kursejë e do ta shpëtojë.
6 Kthehuni sërish tek ai, o bij të Izraelit,
prej të cilit kaq shumë u larguat!
7 Atë ditë gjithkush do të flakë
idhujt e vet prej argjendi,
idhujt e vet prej ari,
që me duart tuaja mëkatare i punuat.
8 Asiria do të bjerë prej shpatës,
por jo prej shpatës së njeriut,
do ta përpijë shpata,
por jo shpata e vdekatarit.
Arratinë do të marrë para shpatës,
të rinjtë e saj skllevër pune do të bëhen.
9 Fortesën e saj do ta braktisin nga frika,
krerët e saj do të tmerrohen prej flamurit,
kumton Zoti, flaka e të cilit është në Sion,
furrnalta e të cilit, në Jerusalem.
