1 I Davidit.
Bekoje Zotin, o shpirti im,
dhe gjithë qenia ime emrin e tij të shenjtë.
2 Bekoje Zotin, o shpirti im,
dhe mos i harro bamirësitë e tij.
3 Ai fal tërë paudhësitë e tua,
ai shëron tërë sëmundjet e tua.
4 Ta shpëton jetën prej varrit,
të kurorëzon me mirësi e dhembshuri.
5 Ai ta mbush jetën me të mira,
ai të rinon si shqiponjën.
6 Zoti bën vepra të drejta,
u jep drejtësi të shtypurve.
7 Udhët e tij ia dëftoi Moisiut,
veprat e tij bijve të Izraelit.
8 Zoti është i dhembshur e i mëshirshëm,
i duruar e plot mirësi.
9 Nuk padit përgjithmonë,
as mban mëri përjetë.
10 Nuk na trajton sipas mëkateve tona,
as na shpaguan sipas paudhësive tona.
11 Sa lart është qielli nga toka,
aq e madhe është mirësia e tij për ata që e druajnë.
12 Sa larg është lindja nga perëndimi,
aq i largon prej nesh paudhësitë tona.
13 Siç i dhimbsen bijtë një ati,
ashtu i dhimbsen Zotit ata që e druajnë.
14 Se ai e di si jemi krijuar,
nuk harron që jemi pluhur.
15 Ditët e njeriut janë si bari,
ai lulëzon si lulja e fushës.
16 Fryn era dhe e shuan,
nuk dihet as ku ka qenë.
17 Por mirësia e Zotit mbetet përjetë e në amshim për ata që e druajnë
dhe drejtësia e tij për bijtë e bijve të tyre,
18 për ata që mbajnë besëlidhjen e tij,
që zbatojnë pa harruar porositë e tij.
19 Zoti e ka vendosur fronin në qiell,
mbretëria e tij sundon gjithçka.
20 Bekojeni Zotin, o ju engjëjt e tij të fortë e të fuqishëm,
ju që zbatoni urdhrat e tij, sapo dëgjoni fjalët e tij.
21 Bekojeni Zotin, gjithë ju ushtritë e tij,
ju shërbestarët e tij, që bëni vullnetin e tij.
22 Bekojeni Zotin, gjithë ju veprat e Zotit,
në çdo vend ku ai sundon.
Bekoje Zotin, o shpirti im!
