1 Mjeshtrit të korit. Psalm i Davidit.
2 Me durim e prita Zotin,
ai u përkul drejt meje
e përgjërimin ma dëgjoi.
3 Prej gropës së mundimit më nxori,
prej batakut të baltës,
këmbët m’i vuri mbi shkëmb
e hapat m’i forcoi.
4 Një këngë të re më vuri në gojë,
një himn për Perëndinë tonë.
Shumë do ta shohin e do të dridhen
dhe në Zotin do të besojnë.
5 Lum njeriu që ka besim te Zoti,
që nuk kthehet drejt atyre që mburren
e drejt atyre që jepen pas gënjeshtrës.
6 Të shumta janë veprat e tua të mrekullueshme,
o Zot, Perëndia im,
të shumta shestimet e tua për ne.
Nuk ka të ngjashëm me ty!
Do t’i shpallja e do t’i tregoja,
por janë të panumërueshme.
7 Ti nuk dëshiron fli e kushtime,
për këtë m’i ke hapur mirë veshët,
nuk kërkove as fli shkrumbimi a mëkati.
8 Atëherë thashë: «Ja tek kam ardhur.
Në rrotullën e librit është shkruar për mua.
9 Të kryej vullnetin tënd, o Perëndia im, dëshiroj,
ligji yt është brenda qenies sime».
10 Drejtësinë tënde shpalla në kuvendin e madh,
ja, buzët nuk i mbylla
dhe ti, o Zot, e di.
11 Drejtësinë tënde nuk e fsheha brenda zemrës sime,
për besnikërinë e për shpëtimin tënd fola,
mirësinë tënde nuk e mbajta fshehur,
e as besnikërinë tënde në kuvendin e madh.
12 E ti, o Zot, mos m’i moho përdëllimet e tua,
mirësia dhe besnikëria jote më mbrojtshin përherë.
13 Të këqija të panumërta më kanë rrethuar,
paudhësitë më kanë vënë poshtë
e nuk më lënë të shoh.
Janë bërë më të shumta se flokët e kokës
e zemra po më lëshon.
14 Denjo, o Zot, të më shpëtosh!
Shpejto, o Zot, të më ndihmosh!
15 U turpërofshin e u çnderofshin
të gjithë ata që jetën duan të ma marrin,
u zmbrapsshin e u poshtërofshin
ata që më duan të keqen.
16 U tmerrofshin të turpëruar
ata që për mua thonë: «Mirë t’i bëhet!».
17 Të gjithë ata që të kërkojnë
gëzofshin e ngazëllefshin me ty,
ata që duan shpëtimin prej teje
thënçin përherë: «I madh është Zoti!».
18 Unë jam i mjerë e nevojtar,
por për mua kujdeset Zoti.
Ti je ndihma dhe shpëtimtari im,
o Perëndia im, mos vono.