1 l Moisiu u tha izraelitëve gjithçka që i kishte urdhëruar Zoti.
Rregullat për zotimet
2 Atëherë Moisiu u tha prijësve të fiseve të izraelit: «Ja çfarë urdhëron Zoti: 3 kushdo që i zotohet Zotit ose betohet që të përmbushë ndonjë kusht, të mos e shkelë fjalën e dhënë, por ta çojë atë në vend. 4 Kur një grua i zotohet Zotit ose bën ndonjë kusht ndërkohë që është e re dhe jeton në shtëpinë e të atit, 5 nëse i ati dëgjon për zotimin dhe kushtin e saj e nuk i bën zë, atëherë të gjitha zotimet dhe kushtet e bëra prej saj janë të vlefshme. 6 Por nëse e ndalon kur dëgjon për to, zotimet dhe kushtet e bëra prej saj janë të pavlefshme dhe Zoti do ta falë, sepse i ati e ndaloi.
7 Kur martohet pasi është zotuar apo pasi ka bërë ndonjë kusht me mendjelehtësi, 8 nëse i shoqi dëgjon për to e nuk i bën zë, atëherë zotimet dhe kushtet e bëra prej saj janë të vlefshme. 9 Por nëse ai e ndalon kur dëgjon për to, atëherë ai do të zhbëjë zotimin dhe kushtin e bërë me mendjelehtësi prej saj dhe Zoti do ta falë. 10 Ndërsa të gjitha zotimet, të gjitha kushtet e bëra nga një vejushë apo nga një e ndarë do të jenë të vlefshme.
11 Kur ajo është në shtëpinë e të shoqit dhe zotohet e betohet për të përmbushur ndonjë kusht, 12 nëse i shoqi dëgjon për to, por nuk i bën zë dhe nuk e ndalon, atëherë të gjitha zotimet dhe kushtet e bëra prej saj janë të vlefshme. 13 Nëse i shoqi i zhbën kur dëgjon për to, atëherë gjithçka për të cilat ajo u zotua e bëri kusht nuk do të jenë të vlefshme. I shoqi i ka zhbërë dhe Zoti do ta falë. 14 I shoqi ka të drejtë të pranojë apo zhbëjë çdo zotim ose kusht që ajo bën për të përulur veten.
15 Nëse i shoqi nuk i bën zë brenda ditës, atëherë ai i ka pranuar të gjitha zotimet dhe kushtet e bëra prej saj. Ato do të jenë të vlefshme, sepse ai nuk i bëri zë ditën kur dëgjoi për to. 16 Nëse i zhbën më vonë, ai do të jetë fajtor në vend të saj». 17 Këto janë rregullat që Zoti i urdhëroi Moisiut në lidhje me burrin e gruan, atin e të bijën, kur ajo është e re dhe jeton ende në shtëpinë e tij.