Zbulesa 7

Numri i të vulosurve

Pastaj pashë katër engjëj që qëndronin në katër cepat e tokës. Ata mbanin katër erërat e tokës, në mënyrë që të mos frynte erë mbi tokë, mbi det apo mbi ndonjë pemë. Pashë edhe një engjëll tjetër, që ngjitej andej nga lind dielli dhe kishte vulën e Perëndisë së gjallë. Ai thirri me zë të fortë katër engjëjt, të cilëve u ishte dhënë pushteti të dëmtojnë tokën dhe detin e u tha: «Mos e dëmtoni as tokën, as detin e as pemët, derisa të vulosim në ballë shërbëtorët e Perëndisë tonë».

Dëgjova numrin e atyre që ishin vulosur: njëqind e dyzet e katër mijë të vulosur nga gjithë fiset e bijve të Izraelit.

Dymbëdhjetë mijë të vulosur nga fisi i Judës; dymbëdhjetë mijë nga fisi i Rubenit; dymbëdhjetë mijë nga fisi i Gadit; dymbëdhjetë mijë nga fisi i Asherit; dymbëdhjetë mijë nga fisi i Neftalimit; dymbëdhjetë mijë nga fisi i Manaseut; dymbëdhjetë mijë nga fisi i Simeonit; dymbëdhjetë mijë nga fisi i Levit; dymbëdhjetë mijë nga fisi i Isaharit; dymbëdhjetë mijë nga fisi i Zabulonit; dymbëdhjetë mijë nga fisi i Jozefit; dymbëdhjetë mijë nga fisi i Benjaminit.

Nga çdo komb

Pastaj pashë një turmë të madhe nga çdo komb, fis, popull e gjuhë, që askush nuk mund ta numëronte. Turma qëndronte para fronit e para Qengjit, veshur në të bardha e me palma në duar. 10 Njerëzit e turmës thërrisnin me zë të lartë:

«Shpëtimi vjen nga Perëndia ynëgj

që rri ulur në fron dhe nga Qengji».

11 Të gjithë engjëjt qëndronin përreth fronit, pleqve dhe katër gjallesave. Pastaj ranë përmbys para fronit me fytyrë përdhe dhe adhuruan Perëndinë 12 kështu:

«Amen!

Bekimi, lavdia,

urtia, falënderimi,

nderi, fuqia e pushteti

janë të Perëndisë tonë,

në shekuj të shekujve.

Amen!».

13 Atëherë një nga pleqtë më pyeti: «Kush janë këta të veshur me rroba të bardha? Nga kanë ardhur?». 14 Unë iu përgjigja: «Imzot, ti e di». Ai më tha:

«Këta janë ata

që kanë ardhur

nga përndjekja e madhe.

Ata i kanë larë rrobat

dhe i kanë zbardhur ato

me gjakun e Qengjit.

15 Prandaj qëndrojnë

para fronit të Perëndisë

e i shërbejnë ditë e natë

në tempullin e tij.

Ai që rri në fron

do të banojë përherë mes tyre.

16 Nuk do të kenë më

as uri,

as etje

e as dielli,

as i nxehti

nuk do t’i djegë më.

17 Qengji që rri në mes të fronit

do të jetë bariu i tyre

dhe do t’i drejtojë

për te burimet e ujërave të jetës

dhe Perëndia do të fshijë çdo lot

nga sytë e tyre».


 gj7.10 ose: shpëtimi i përket Perëndisë tonë