Psalmet 49

Mjeshtrit të korit. Psalm i bijve të Korahut.

Dëgjojeni këtë mbarë ju popuj,

mbani vesh të gjithë ju banorët e botës,

vegjëlia e paria,

të pasur e të varfër bashkë:

Goja ime do të flasë urti,

zemra ime do të përsiatë me mençuri.

Do t’i vë vesh fjalës së urtë,

gjëegjëzën time do ta zbuloj me lirë.

Përse të frikësohem në ditë fatkeqësie,

kur të më rrethojë paudhësia e kundërshtarëve të mi,

e atyre që shpresojnë te pasuria e vet,

që mburren me të mirat e tyre të shumta?

E pra, njeriun nuk e shpengon dot njeriu

e askush nuk ia shlyen dot Perëndisë shpagimin e vet.

Shpengimi i shpirtit është i shtrenjtë

e nuk paguhet dot asnjëherë,

10 që njeriu të jetojë përgjithmonë

e të mos e shohë gropën e varrit.

11 Të gjithë e shohin se i urti vdes,

merr fund i marri e i pamendi

dhe pasurinë të tjerëve ua lënë.

12 Varri do të jetë shtëpia e tyre përjetëv,

banesa e tyre brez pas brezi,

edhe pse u vunë tokave emrin e vet.

13 Edhe njeriu fisnik mund të mos e gdhijë natën,

i ngjashëm është me kafshët që ngordhin.

14 Ky është fati i tyre, marrëzia e tyre,

fundi i atyre që kënaqen me fjalët e veta. selah

15 Si delet do të shkojnë drejt skëterrës

e vdekjen do të kenë bari.

Të drejtët do të sundojnë mbi ta në agim,

trajta e tyre në skëterrë do të tretet,

larg vendbanimeve të tyre.

16 Por Perëndia do ta shpengojë shpirtin tim,

prej kthetrave të skëterrës do të më nxjerrë. selah

17 Mos u frikëso kur dikush pasurohet,

kur shtëpia e tij bëhet më e lavdishme,

18 se, kur të vdesë, nuk do të marrë asgjë,

e lavdia pas nuk do t’i shkojë.

19 Sa qe gjallë, e quante veten të bekuar,

«Më thurin lavde, se më ka shkuar mbarë», mendonte.

20 Por edhe ai do të bashkohet me brezninë e etërve të vet,

që dritën nuk do ta shohin më kurrë.

21 Njeriu fisnik nuk arrin të kuptojë,

ngjan me shtazët që ngordhin.


 v49.12 të tjerë: Me mendjen e tyre ata pandehnin se shtëpitë e tyre do të qëndrojnë përgjithnjë