Jobi 36

Kuptimi i vërtetë i vuajtjeve të Jobit

Elihui foli sërish e tha:

«Ki pak durim e unë do të të mësoj,

sepse ende mund të flas për Perëndinë.

Prej së largu do ta nxjerr njohurinë time

e krijuesit tim do t’i jap të drejtë,

se vërtet nuk janë të rreme fjalët e mia

e me ty po flet një dijeplotë.

Ja, Perëndia është i fuqishëm e nuk përbuz,

e fuqishme forca e kuptimit të tij.

Të paudhin nuk e lë të gjallë

e të pikëlluarve ua jep të drejtën.

Nuk i heq sytë nga i drejti,

por i vendosi mbi fron me mbretërit

e të madhëruar janë përgjithmonë.

Nëse kanë rënë në pranga

e janë zënë në leqet e pikëllimit,

ai u tregon veprat e tyre

e shkeljet që bënë prej krenarisë,

10 u hap veshët të dëgjojnë qortimin

e u bën thirrje të lënë prapësinë.

11 Nëse dëgjojnë e atij i shërbejnë,

në begati do t’i shtyjnë ditët

e vitet në kënaqësi.

12 Por, në mos e dëgjofshin,

nëpër shpatë do të kalojnë,

do të japin shpirt pa e kuptuar si.

13 Zemërpërdalët grumbullojnë zemërim

e kur Perëndia t’i robërojë nuk kërkojnë shpëtim.

14 Të rinj ata heqin shpirt,

u shuhet jeta në lavirësi.

15 Me pikëllim i shpëton të pikëlluarit,

me fatkeqësi veshët ua hap.

16 Edhe ty të nxori nga gryka e ngushticës

në një vend të hapur, pa shtrëngesa,

e plot me gjellë të majme

u shtrua tryeza jote.

17 Ti u mbushe me gjykime të mbrapshta,

por gjykimi i drejtë mbi ty do të bjerë.

18 Je i zemëruar, por mos u tall,

shumë blatove, por mos e tepro.

19 A të nxjerr nga ngushtica britma jote

me gjithë mundin e fuqisë sate?

20 Mos e dëshiro atë natë

kur popujt do të shkojnë në vendin që u takon.

21 Ruhu e mos iu kthe ligësisë,

se për shkak të saj të zuri pikëllimi».

Madhështia e Perëndisë

22 «Ja, i madhërishëm është Perëndia në fuqinë e vet,

ku ka udhërrëfyes si ai?

23 Kush ia caktoj udhën atij

e kush i tha: “Veprove keq”?

24 Kujtohu ta madhërosh veprën e tij,

të cilës njerëzit këngë i thurën.

25 Mbarë njerëzia e ka kundruar,

secili e vështron nga larg.

26 Po, i madhërishëm është Perëndia

e ne nuk e rrokim dot,

të panumërueshme janë vitet e tij.

27 Pikëzat e ujit lart ai i ngre

e avujt e tyre kthehen në shira,

28 që retë i zbrazin

e me rrëshekë mbi njerëzit bien.

29 Kush e merr me mend shtrirjen e resë

dhe ushtimën e banesës së tij?

30 Ja, ai e rrethon veten me dritë

dhe thellësitë e detit i mbulon.

31 Kështu i gjykon ai popujt,

u jep ushqim me mbushulli.

32 Në pëllëmbë të dorës i mban rrufetë

e i urdhëron të gjuajnë.

33 Gjëmimi i tyre flet për të,

zemërimi i tij nuk e duron të keqen.f»


 f36.33 të tjerë: edhe bagëtia e ndien furtunën që po vjen