Isaia 53

Kush, pra, i besoi lajmit tonë?

Kujt iu zbulua krahu i fuqishëm i Zotit?

Para tij u rrit si filizi,

porsi rrënja prej tokës së thatë.

S’kishte as pamje, as bukuri,

që të na tërhiqte shikimin.

S’kishte as paraqitje,

që të na pëlqente.

I përçmuar, i përbuzur prej njerëzve,

njeri i vuajtur, i mësuar me dhimbjen,

si ai, para të cilit mbulohet fytyra,

i përçmuar e krejt pa vlerë prej nesh.

Por ja, ai mbajti vurratat tona,

dhimbjet tona i mbarti!

Për ne, ai ishte njeri i ndëshkuar,

i goditur prej Perëndisë, i poshtëruar!

E pra, ai u shporua për shkeljet tona,

u shtyp për paudhësitë tona.

Ndëshkimi që na dha paqen, ra mbi të,

prej vurratave të tij ne u shëruam.

Të gjithë endeshim si dele të humbura,

secili prej nesh ndiqte udhën e vet.

Zoti ngarkoi mbi të

paudhësinë e ne të gjithëve.

I keqtrajtuar, duroi poshtërimin,

gojën nuk e hapi.

Porsi qengji, që e çojnë në thertore,

si shqerra, që s’bëzan para qethësit,

gojën ai nuk e hapi.

Me dhunë e me gjyq e mbërthyen,

për fatin e tij kush mendoil?

Se e zhbinë nga toka e të gjallëve,

për shkeljet e popullit tim u godit.

Varrin ia vunë me të paudhët,

kur vdiq e vunë me pasanikët,

ndonëse nuk bëri asgjë të dhunshme

e mashtrim prej gojës nuk i doli.

10 Por Zoti deshi ta shtypte përmes dhimbjes,

se, po ta jepte vetenll e tij si fli faji,

do të shihte pasardhës e do të jetonte gjatë,

e përmes tij dëshira e Zotit do t’ia dalë mbanë.

11 Prej mundimit të vetes së vet,

do të arrijë të shohë e do të kënaqet,

me dijen e tij shumë do të shfajësojë shërbëtori im i drejtë

e mbi vete mëkatet e tyre do të mbartë.

12 Prandaj, do t’i jap turmat si shpërblim,

të fuqishmit si plaçkë ai do t’i marrëm,

se e zbrazi veten deri në vdekje,

me të paudhët e radhitën.

Mëkatet e shumë njerëzve ai mbarti,

për shkelësit ai ndërmjetësoi.


 l53.8 të tjerë: nga brezi i tij kush mendoi

 ll53.10 ose: shpirtin

 m53.12 të tjerë: Prandaj do t’i jap pjesën e tij midis të mëdhenjve dhe ai do ta ndajë plaçkën e tij me të fuqishmit