Fjalët e urta 17

Më mirë një kafshatë e thatë me qetësi,

se një shtëpi plot gosti e grindje.

Shërbëtori i mençur e sundon birin që turpëron,

ai do të marrë trashëgiminë ndër vëllezër.

Për argjendin është shkritorja e për arin furra,

por zemrat i sprovon Zoti.

Keqbërësi u vë mend fjalëve të mbrapshta,

gënjeshtari i vë vesh gjuhës rrënimtare.

Kush tallet me skamnorin, fyen krijuesin e tij,

kush gëzohet me kobin nuk mbetet pa ndëshkuar.

Kurora e pleqve janë bijtë e bijve,

nderi i bijve janë prindërit e tyre.

Të pamendit s’i shkon e folmja e zgjedhur

e aq më pak të fismit gjuha gënjeshtare.

Dhurata është gur fati për të zotin,

ngado që të shkojë, përparon.

Kush e harron fajin, kërkon miqësi,

kush e ritregon, e përçan mikun.

10 Një qortim zë vend te një i mençur

më shumë se njëqind të rrahura te një i marrë.

11 I ligu kërkon vetëm grindje,

ndaj do t’i dërgohet një lajmës mizor.

12 Më mirë të hasësh arushën që i kanë rrëmbyer të vegjlit,

sesa të marrin në çartjen e tij.

13 Atij që e kthen të mirën me të keqe,

e keqja s’do t’i hiqet nga shtëpia.

14 Fillimi i grindjes është si e çara që hap uji,

lëre zënkën para se të shpërthejë.

15 Shfajësimi i të paudhit e dënimi i të drejtit,

të dyja këto i neveriten Zotit.

16 Ç’duhen paratë në dorën e të marrit?

Për të blerë urtinë kur nuk ka mend?

17 Miku është i dashur në çdo kohë;

vëllai ka lindur për kohë të vështirë.gj

18 Është i pamend kush shtrëngon dorën

e hyn dorëzanë te i afërti i vet.

19 Kush do grindjen, do mëkatin;

kush e mban veten për derë të madhe, kërkon rrënimin.

20 Kush është zemërlig, nuk do të gjejë mirë;

kush është gjuhëgjarpër, do ta zërë e keqja.

21 Kush lind një të marrë, e lind për të zezë të vet;

i ati i të shkalluarit nuk do të gëzojë.

22 Zemra e hareshme balsam për shëndetin,

shpirti i këputur than eshtrat.

23 I paudhi merr dhurata nën dorë

për të dredhuar shtigjet e drejtësisë.

24 Njeriu i mençur e mban parasysh urtinë,

por sytë e të marrit enden nëpër skajet e tokës.

25 Një djalë i marrë është brengë për të atin

e hidhërim për gruan që e lindi.

26 Nuk është mirë të gjobitësh të drejtin

apo të ndëshkosh të fismin kur është në të drejtë.

27 Kush flet pak, di shumë,

kush sundon veten, është i mençur.

28 Po të heshtte, edhe i marri do të dukej i urtë,

i mprehtë, po të mbante gojën.


 gj17.17 ose: ai ka lindur për të qenë vëlla në ngushticë